Σχολές γονέων

Μια φορά κι ένα καιρό θα ξαναγίνουμε παιδιά

Στον κόσμο των μεγάλων μας λείπει η ανάσα. Χωρίς ωστόσο να συντρέχει κάποιος πρακτικός λόγος… Τίποτα δεν αλλάζει. Οι ίδιες δουλειές, οι ίδιες υποχρεώσεις… Τι αλλάζει; Μεγεθύνεται η κόπωση να ασχολείται κανείς με ότι πλέον δεν του δίνει ζωή, δεν του δείχνει ένα μέλλον, δεν του μαθαίνει. Όταν πια φαίνεται να μην έχει απάντηση στο ερώτημα «Τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις;»…

Χρειαζόμαστε λοιπόν να γυρίσουμε πίσω σε εκείνο το χρόνο που κάναμε όνειρα, που βλέπαμε με φαντασία τον εαυτό μας, που δεν παίζαμε ρόλους αλλά ήμασταν στα αλήθεια ότι παίζαμε.

Όσοι είμαστε γονείς κυρίες και κύριοι, έχουμε το προνόμιο να έχουμε δίπλα μας ένα μικρό μάγο που μπορεί να κουνήσει ραβδάκι και να σε πάει αλλού. Να σε ταξιδέψει σε μέρη όπου η φαντασία φτιάχνει μια μαύρη νύχτα που έχει χαμόγελο από αστέρια, να σε φωτίσει με υποθέσεις ότι ίσως ο κόσμος είναι μια πελώρια μπάλα που κυλάει σε ένα διαστημικό χορτάρι, να σε ντύσει Ινδιάνο που ταξιδεύει από το σαλόνι μέχρι την κουζίνα με την πιρόγα του, να σου μάθει ότι μπορείς να γίνεις τα πάντα αφού πρώτα γίνεις κοσμοναύτης, αρχαιολόγος και κτηνίατρος… Στην ουσία, τα παιδιά μας εκπαιδεύουν στο να απο-αυτοματοποιηθούμε, να μην αφεθούμε σε μια κεκτημένη ταχύτητα… Να νιώσουμε ξανά! Γιατί μεγαλώνοντας εξωτερικά, μοιάζουμε να στενεύουμε μέσα μας.

Παλεύουμε ανάμεσα σε συμβουλές, με 5+1 συνταγές πρακτικών λύσεων, 6-2 τακτικές να κοιμηθεί νωρίς… 10+1001 τρόποι να διαβάζει αποτελεσματικά…

Και όλα είναι χρήσιμα, αλλά κακά τα ψέματα, η κύρια συμμετοχή μας στην ομορφιά της ζωής τους είναι η αγάπη, η άδολη έκφρασή της και η στήριξη τους με όσα ενήλικα μέσα διαθέτει ο καθένας. Κι αυτά δεν καταφέρνουμε πάντα να τα προσφέρουμε. Από την άλλη, ποιoς μπορεί να μετρήσει όσα προσφέρουν τα παιδιά στη δική μας ζωή; Κανείς…είναι αμέτρητα, ανεκτίμητα. Δεν υπάρχουν λόγια για να τα συνοψίσουν σε λέξεις και προτάσεις.

Η ζωή κάθε παιδιού να θυμόμαστε ότι πάντα θα καταλήγει στη ζωή ενός ενήλικα. Κι εμείς ήμασταν παιδιά, και σήμερα έχουμε τα θέματά μας, αλλά βρήκαμε ή βρίσκουμε ένα δρόμο. Το παιδί δεν χάνει το μέλλον του. Κάθε άνθρωπος εκεί ταξιδεύει. Εκεί βρίσκει και τις ευκαιρίες του για να αλλάξει, να αναθεωρήσει, να απολαύσει ξανά το παιχνίδι της ζωής. Εκεί την αγάπη χωρίς όρια και όρους, την αγκαλιά χωρίς μέτρημα, την επανεκκίνηση της πηγής του, όσες φορές κι αν χρειαστεί.

Και εμείς ως γονείς είμαστε στο μέλλον μας ήδη και είμαστε τυχεροί. Έχουμε την ευκαιρία σε όλη αυτή τη δύναμη της αναγέννησης, της βαθιάς κατανόησης ενός νοήματος στα χιλιόμετρα που διανύουμε. Κοιτάζοντας απλά τα μάτια των παιδιών μας, φιλώντας τα καθώς ησυχάζουν στα όνειρά τους, κουνάνε το ραβδάκι τους και μας μεταμορφώνουν, μας βάζουν κάθε μέρα σε μια νέα αφετηρία, στην αρχή ενός νέου παραμυθιού που μπορεί να βγει αληθινό μόνο αν το πιστέψουμε ξανά.

Γιατί ίσως έχουμε μια φορά κι έναν καιρό για να ξαναγίνουμε παιδιά μέσα μας.

E.X.

Back to top button