Σχολές γονέων

Μαμάδες που έχουν μόνο τις δικές τους δυνάμεις να βασιστούν…

Δεν είναι λίγες οι μαμάδες εκεί έξω που δεν έχουν έναν στενό κύκλο ανθρώπων γύρω και δίπλα τους, να τις βοηθάνε, να τις συμβουλεύουν, να τις στηρίζουν και να τις κάνουν να νιώθουν πως δεν είναι ποτέ μόνες. Που νιώθουν πως δεν έχουν τίποτα άλλο παρά μόνο τις δικές τους δυνάμεις να βασιστούν και πως οι φίλοι τους τις έχουν ξεχάσει και συνεχίζουν τις ανέμελες ζωές τους χωρίς αυτές…

Στη μαμά που επιστρέφει σε ένα άδειο σπίτι μετά τη γέννα. Που η οικογένειά της ζει μακριά, σε άλλο τόπο και δεν μπορεί να την έχει κοντά της. Που ο άντρας της εργάζεται 10ωρα και 12ωρα αφήνοντάς την ολομόναχη με το μωρό της. Που οι φίλοι της δεν έχουν χρόνο να αφιερώσουν σ’ εκείνη γιατί έχουν τις δικές τους μάχες να δώσουν καθημερινά ή, απλώς, επειδή δεν κατανοούν πόσο δύσκολο είναι να είσαι μια νέα μητέρα χωρίς ανθρώπους γύρω σου.

Στη μαμά που έχει προσπαθήσει να βγει απ’ το σπίτι και να κοινωνοικοποιηθεί, αλλά δεν έχει βρει τις σχέσεις ουσίας που αναζητούσε. Ή που η προσπάθειά της διακόπηκε απότομα από την πανδημία και δεν κατάφερε ποτέ να την ολοκληρώσει.

Σε βλέπω και θέλω να ξέρεις ότι δεν είσαι μόνη. Δεν έχεις χάσει την επαφή με τον έξω κόσμο ούτε σε ξέχασαν οι φίλοι σου. Είναι ένα στάδιο που πρέπει να το περάσεις χωρίς να λυγίσεις.

Ξέρω ότι είναι δύσκολο και καμιά φορά νιώθεις αδικημένη, σαν να είσαι η μοναδική στον κόσμο που δεν έχει κανέναν να τη στηρίξει. Οι φωτογραφίες και οι αναρτήσεις στα social media δεν μπορούν να σου κρατήσουν παρέα, ούτε τα τηλεφωνήματα που νιώθεις ότι ο άλλος θέλει να στο κλείσει γιατί τρέχει.

Πίστεψέ με όμως, δεν είσαι η μόνη που δεν έχει κανέναν να της κρατήσει το παιδί ή να της κάνει παρέα για λίγες ώρες της ημέρας. Ειδικά αυτήν την περίοδο είμαστε πολλές που περνάμε αυτό το λούκι.

Και για να το περάσουμε, βρίσκουμε τρόπους να το κάνουμε πιο ευχάριστο. Εκμεταλλευόμαστε κάθε στιγμή που έχουμε με τον άντρα μας στο σπίτι. Μιλάμε πιο συχνά με τους γονείς μας και όσους είναι μακριά, αλλά νιωθουμε κοντά μας. Διαβάζουμε τα βιβλία που αφήναμε να μαζεύουν σκόνη στα ράφια μας κιαι απολαμβάνουμε μικρά πράγματα που άλλοτε θεωρούσαμε δεδομένα, όπως π.χ. μια σύντομη κουβέντα με έναν γείτονα ή ένα ζεστό απογευματινό ρόφημα ανάμεσα στους θηλασμούς.

Και προσπαθούμε να έρθουμε εμείς πιο κοντά στους φίλους μας αντί να περιμένουμε να έρθουν εκείνοι κοντά σε μας. Ενδιαφερόμαστε και για τις δικές τους ζωές αντί να αξιώνουμε να ενδιαφέρονται εκείνοι για τη δική μας.

Αλλά ακόμα και αν δε συμβεί αυτό, σου το υπόσχομαι ότι υπάρχουν πολλοί άνθρωποι εκεί έξω που μπορεί να γίνουν φίλοι σου, που θα σε στηρίξουν και θα σε καταλάβουν και που θα σου εμπνεύσουν την επιθυμία να κάνεις το ίδιο γι’ αυτούς. Κάνε υπομονή και διώξε τις αρνητικές σκέψεις, και σύντομα όλα θα είναι διαφορετικά και λιγότερο μοναχικά.

Πηγή: herviewfromhome.com

Το διαβάσαμε εδώ

Back to top button