Kidsnews

“Είμαστε ξένοι”-Η προσφυγιά μέσα από τα μάτια ενός μικρού ποιητή

Ο 14χρονος Αριστοτέλης Κούτσικος μαθητής του γυμνασίου Φαρκαδόνας κατάφερε για μια ακόμη φορά να συγκινήσει μέσα από το ποίημά του, παρουσιάζοντας αλήθειες σχετικά με το προσφυγικό ζήτημα.

Κατάφερε να προσεγγίσει τοην προσφυγιά, το δράμα των χιλιάδων ανθρώπων που καταφθάνουν καθημερινά στην χώρα μας, αναζητώντας σανίδα σωτηρίας μακριά από πολέμους και εχθροπραξίες.

Ο μαθητής του γυμνασίου Φαρκαδόνας συμμετείχε με το ποίημά του «Το Ταξίδι» στον 7ο Πανελλήνιο Μαθητικό Ποιητικό Διαγωνισμό που διοργανώθηκε από το Σύνδεσμο Εκδοτών Βορείου Ελλάδας και τελούσε υπό την έγκριση του Υπουργείου Παιδείας Έρευνας και Θρησκευμάτων.

Ο διαγωνισμός αγκαλιάστηκε από όλη την εκπαιδευτική κοινότητα αλλά κυρίως από το Υπουργείο Παιδείας με αποτέλεσμα η πανελλήνια εμβέλειά του να έχει αποστολή ποιημάτων από όλες τις πόλεις, επαρχίες και όλους τους νομούς της χώρας (από την Ηλεία, την Πρέβεζα τη Λέσβο, τη Σαμοθράκη από την ακριτική Καστοριά έως τον Έβρο και από την Θήβα, Κοζάνη, το Νευροκόπι, την Αρκαδία, την Κέρκυρα έως την Ρόδο, Κοζάνη, την Φλώρινα ).

Φέτος οι συμμετοχές που έφθασαν στην επιτροπή ξεπερνούσαν τα 1.000 ποιήματα.

Ο Αριστοτέλης μέσα από το ποίημά του κατάφερε να διακριθεί λαμβάνοντας το 1ο βραβείο στην κατηγορία μαθητών γυμνασίου.

Στην εκδήλωση που έγινε στο Πολιτιστικό Κέντρο «Αλέξανδρος» η Επιτροπή Αξιολόγησης αποτελούμενη από τον Γιάννη Τζανή, λογοτέχνη – φιλόλογο, Πρόεδρο του «Φιλολόγου», Πέτρο Μπέσπαρη, λογοτέχνη – φιλόλογο Γιώργο Μπίμπη, εκδότη, ανακοίνωσε το Πρακτικό των αποτελεσμάτων και αμέσως μετά ακολούθησε η Απονομή των Βραβείων – Επαίνων.

Τα βραβεία απένειμαν μεταξύ των άλλων, ο κ. Αναστάσιος Κουράκης Α΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων-Βουλευτής Θεσσαλονίκης.

Τα ποιήματα των βραβευθέντων μαθητών ανά κατηγορία θα εκδοθούν σε βιβλίο του Σύνδεσμο Εκδοτών Βορείου Ελλάδας.

ευχη

«Το Ταξίδι»

 

Ο άνεμος λυσσομανά απόψε.

Η βάρκα μας μικρή και κλυδωνίζεται

λίγο από τα κύματα

μα πιο πολύ από τον χτύπο της καρδιάς μας.

Είμαστε ξένοι!

Σφίγγουμε τις  πολύχρωμες μαντήλες μας

τα παιδιά  και τις γροθιές μας

Μα είμαστε ξένοι!

Τρέμουμε, αγκαλιασμένοι σφιχτά

και ευχόμαστε να μην μας διώξει το χώμα

εκεί που θα φτάσουμε.

Είμαστε ξένοι !

Τα δέντρα στην πατρογονική μας γη τα αφήσαμε

δίχως να απλώσουμε το χέρι στους καρπούς τους

Βιαζόμασταν…

Τα σπίτια μας τα αφήσαμε

δίχως να δούμε τον καπνό στις στέγες

Για τελευταία φορά…

Βιαζόμασταν

Το δάκρυ στα μάτια της μάνας

δεν στέγνωσε

Βιαζόμαστε…

Τι κυνηγάει εμάς και τα ανέστια όνειρά μας

Γιατί;

Πρόφτασε  asfur,

πουλί  του κήπου μου

Έλα  και υπομόνεψε μαζί μου

Βιάσου,

Η φωνή μου χάνεται.

Back to top button