KidsnewsSchoolicantera

Ας πάψουμε να θεωρούμε τους αλλοδαπούς μαθητές ως “παιδαγωγικό πρόβλημα”!

Θα ξεκινήσω το άρθρο αυτό με τα λόγια του Ζορμπά και του Taylor.
Ο Άλλος, ο διαφορετικός από μας, μας φοβίζει και προκαλεί μέσα μας αρνητική αντίδραση. Εύκολο είναι να τον κατατάξουμε στους εχθρούς μας και να τον μισήσουμε, στους κατώτερους από μας και να τον υποτιμήσουμε, στους αλλόκοτους και να τον περιγελάσουμε. Δύσκολο είναι να τον κοιτάξουμε χωρίς προκατάληψη, να τον συναισθανθούμε, να τον αντιμετωπίσουμε ως ισότιμο, να αποκωδικοποιήσουμε τις διαφορές, να μπούμε σε διάλογο, να βρούμε τρόπους επικοινωνίας μαζί του, να κερδίσουμε από κοινού αυτοπεποίθηση, εμπιστοσύνη, αλληλεγγύη, θετική ενέργεια, διευρυμένους πολιτισμικούς ορίζοντες». [ Ζορμπά, 2008]

Ο φιλελευθερισμός δεν μπορεί και δεν πρέπει να αξιώνει την πλήρη πολιτισμική ουδετερότητα. [Taylor, 1994].
Στις μέρες μας, υπάρχει μαζική μετακίνηση πληθυσμών. Η μετακίνηση αυτή, προέρχεται από τον ξεριζωμό της πατρίδας των ανθρώπων. Αφήνουν πίσω τους τα υπάρχοντά τους, όχι μόνο υλικά αγαθά, αλλά και ψυχικά, την παράδοσή τους, τα ήθη, τα έθιμά τους.
Οι άνθρωποι, λοιπόν, αυτοί έχουν διαφορετική θρησκεία, διαφορετική κουλτούρα, διαφορετική εκπαίδευση και παιδεία. Ανάμεσα στους πληθυσμούς αυτούς, υπάρχουν και μικρά παιδιά, τα οποία οφείλουμε σαν Ελλάδα του «Ξένιου Ζευς», να τα κλείσουμε στις αγκαλιές μας, να τους δώσουμε αγάπη, φροντίδα και γνώση.

 

1Η Ελλάδα, λοιπόν, είναι μια χώρα με διαπολιτισμικό χαρακτήρα. Ο Δαμανάκης (2000, σελ. 99-106) τονίζει τα τέσσερα «μεγαλεία» της διαπολιτισμικής θεωρίας τα οποία είναι τα ακόλουθα: α) ισοτιμία των πολιτισμών, β) ισοτιμία του μορφωτικού κεφαλαίου ατόμων διαφορετικής πολιτισμικής προέλευσης, γ) παροχή ίσων ευκαιριών και δ) θέση περί ατομικής προσωπικότητας ως αφετηριακού σημείου και ως στόχου της διαπολιτισμικής παιδαγωγικής πράξης.
Το διαπολιτισμικό μοντέλο της αφομοίωσης, το οποίο μέχρι και σήμερα πραγματοποιείται στον Ελληνικό χώρο της εκπαίδευσης συναρτάται στις αρχές του «δομολειτουργισμού». Κυριότερη φροντίδα του δομολειτουργισμού, είναι η ανακάλυψη τρόπων και εργαλείων παρέμβασης προκειμένου να διασφαλιστεί η κοινωνική τάξη και συνοχή που οδηγεί στην αναπαραγωγή της κοινωνίας, και κατά τον Parsons η εσωτερίκευση του πολιτισμικού υποσυστήματος της κοινωνίας έτσι ώστε να εξασφαλιστεί κοινωνική τάξη και σταθερότητα (Φραγκουδάκη, 1985· Λάμνιας, 2002· Νόβα-Καλτσούνη, 2010).
Οι αλλοδαποί μαθητές, οι οποίοι «φιλοξενούνται» στα Ελληνικό σχολείο και στο Ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, θεωρούνται ως «παιδαγωγικό πρόβλημα» και με το χαρακτηρισμό αυτό βρίσκονται στο περιθώριο και στην απομόνωση, καθώς δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν ορθά τη γλώσσας της Ελλάδας (Cohen & Cohen, 1986).
Σύμφωνα με το Γεωργογιάννης (1997, σελ. 51-53), το «αφομοιωτικό» διαπολιτισμικό μοντέλο χαρακτηρίζεται ως στενά εθνοκεντρικό, καθώς ζητά από τον μετανάστη μαθητή να ξεπεράσει ο ίδιος όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζει στην Ελλάδα και τον καταδικάζει σε ένα ρόλο παρατηρητή, χωρίς να του παρέχει την ευκαιρία να ανακαλύψει και να πραγματώσει τις δικές του δυνατότητες.
Επομένως, τον υποχρεώνει να αγνοήσει εντελώς τον πολιτισμό του, να αποκοπεί από τις ρίζες του και δίνει ως μόνη δυνατότητα ικανοποιητικής βελτίωσης την απόλυτη προσαρμογή του στον πολιτισμό, τη γλώσσα, μη λαμβάνοντας καθόλου υπόψη την επίδραση που μπορούν να έχουν ιδέες, το ταλέντο και οι ελπίδες του μετανάστη στη νέα κοινωνία.
Μακάρι, να αλλάξει το χαρακτηριστικό αυτό γνώρισμα της εκπαιδευτικής πολιτικής της Ελλάδας, ώστε να προχωρήσουμε μπροστά και να γίνουμε πραγματικά μια χώρα που σέβεται τον άνθρωπο, ασχέτως θρησκείας, πολιτισμού, κουλτούρας.

Βάλια Μπρίση

Νηπιαγωγός, δασκάλα Δημιουργικού Χορού “Ακαδημία Χορού Τρικάλων”
Βιβλιογραφικές αναφορές
Ελληνική
Γεωργογιάννης, Π. (1997). Θέματα Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης. Πρακτικά Α’ Διαβαλκανικού Συνεδρίου, (Πάτρα, 03-5/05/ 1996). Αθήνα: Gutenberg
Δαμανάκης, Μ. (επιμ.) (2000). Η Εκπαίδευση των Παλιννοστούντων και Αλλοδαπών Μαθητών στην Ελλάδα. Διαπολιτισμική Προσέγγιση. Αθήνα: Gutenberg
Ας μιλήσουμε επιτέλους για πολιτισμικές ανισότητες και διακρίσεις [Χρήστος Κάτσικας, Κατανοώντας το σχολείο στον καπιταλισμό], “Τα Νέα”/ “Βιβλιοδρόμιο”, 12.4.2008
Λάμνιας, Κ. (2002). Κοινωνιολογική θεωρία και εκπαίδευση. Αθήνα: Μεταίχμιο /05/ 1996).
Νόβα-Καλτσούνη, Χρ. (2010). Κοινωνιολογία της Εκπαίδευσης. Αθήνα: Gutenberg.
Φραγκουδάκη, Α. (1985). Κοινωνιολογία της Εκπαίδευσης – Θεωρίες για την Κοινωνική Ανισότητα στο Σχολείο. Αθήνα: Παπαζήσης: Gutenberg
Ξένη
Cohen, L. & Cohen, A. (1986). Multicultural Education: A Sourcebook for Teachers. London: Harper and Row.
Taylor, C. (1994). Multiculturalism. Expanded Paperback Edition

 

Back to top button