Παγκόσμια Ημέρα Σακχαρώδη Διαβήτη – Τι δεν θέλουν να ακούν τα γλυκά παιδιά σήμερα και πάντα…

Το να έχει κανείς Νεανικό Διαβήτη, δεν είναι εύκολη υπόθεση. Εντάξει, δεν ήρθε το τέλος του κόσμου, αλλά θα πρέπει να το κατανοήσουν όλοι όσοι ενδιαφέρονται τουλάχιστον, ότι ο λεγόμενος Σακχαρώδης Διαβήτης Τύπου Ι, είναι ένα αυτοάνοσο νόσημα, το οποίο μένει αιώνιος σύντροφος…

 

Στη ζωή ενός παιδιού αυτό σημαίνει πολλά. Όπως και στη ζωή ενός γονιού. Όσο πιο μικρή είναι η ηλικία του παιδιού που αποκτά τον «γλυκούλη» τόσο πιο μεγάλα είναι τα προβλήματα. Μακροχρόνιες νοσηλείες, εκπαίδευση σε βαθμό πτυχίου για τους γονείς που γίνονται, γιατροί, διατροφολόγοι, νοσηλευτές, ψυχολόγοι για το παιδί τους, για να μπορέσει να μεγαλώσει με μια φυσιολογική ζωή.

 

Αυτοί λοιπόν οι γονείς και τα γλυκά παιδιά τους, δεν θέλουν να ακούσουν μερικές φράσεις κλειδιά:

 

Δεν φοβάσαι να κάνεις τις ενέσεις στο παιδί; – Εννοείται ότι ο γονιός τρέμει, τρέμει μέρα νύχτα. Αλλά έχει δύναμη που την αποκτά σκληραίνοντας και θα σου απαντήσει με τον ανάλογο τρόπο αν τον ρωτήσεις….

 

Καλά τι του δίνατε να τρώει; –  Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι σε πολλές περιπτώσεις, παιδιά γεννιούνται με Διαβήτη Τύπου Ι. πράγμα που σημαίνει ότι ενδεχομένως να μην πρόλαβαν να φάνε καν κάτι… Στις υπόλοιπες περιπτώσεις, το πιθανότερο είναι ότι έτρωγε υγιεινά, μετρημένα και τίποτα που να αφορά ζάχαρη ενδεχομένως… Αυτό σημαίνει ότι ο Νεανικός Διαβήτης δεν συνδέεται με τη διατροφή στην εκδήλωσή του. Είναι θέμα τύχης; Μπορεί…Αυτό ψάχνει η επιστήμη!

 

Τι έκανες όταν ήσουν έγκυος;- Μήπως μάζευες ζαχαρότευτλα για παράδειγμα! – Όχι, όχι ισχύει ότι και στο παραπάνω!

Δεν αναλαμβάνω την ευθύνη του Διαβητικού παιδιού σου… – Συχνά πυκνά οι γονείς παιδιών με Νεανικό Διαβήτη ακούν αυτή την έκφραση από δασκάλους και νηπιαγωγούς. Κανείς δεν θα εμπιστευόταν την ένεση στο δάσκαλο ή στο νηπιαγωγό, πιστέψτε μας! Αυτό που ζητάει ο γονιός, εφόσον δεν υπάρχει νοσηλευτής στο σχολείο- είναι να δίνετε προσοχή και να ξέρετε ελάχιστα βασικά πράγματα για τις πρώτες βοήθειες σε αυτή την περίπτωση. Δεν είναι δύσκολο και δεν είναι ευθύνη, είναι φροντίδα και αγάπη!

 

Βράσε ραδίκια, δώσε του κανέλα… – Οκ, η φύση έχει πολλά μυστικά. Ο Διαβήτης να δεις! Ο Νεανικός Διαβήτης όμως δεν λύνεται με ματζούνια, θέλει ένεση που λέγεται ινσουλίνη. Αυτό αρκεί.

 

Ωχ δεν θα φάει τίποτα δηλαδή;;; – Μιλάμε για παιδικά πάρτυ, το βλέπεις που κάθεται στην άκρη, το ξέρεις το παιδί δεν σου είναι άγνωστο. Συμβουλέψου τη μαμά, τι μπορεί και πόσο μπορεί να φάει. Και μην το πιέζεις να φάει τα υπέροχα τυροπιτάκια, την τούρτα με ζαχαρόπαστα κοκ.

 

Τι εδώ θα κάνεις την ένεση;;; – Ναι, ένας Διαβητικός άνθρωπος θα κάνει την ένεση όπου χρειάζεται, την ώρα που κρίνει. Δεν πρέπει να ντρέπεται και προφανώς δεν πρέπει αν σκέφτεται αν αποτελεί θέαμα. Αυτό οδηγεί πολλά παιδάκια και εφήβους στο να ντρέπονται και να αποφεύγουν να κάνουν την ένεση σε δημόσιο χώρο ή μπροστά σε φίλους. Που σημαίνει χειρότερη ρύθμιση, περισσότερες επιπλοκές.

 

Αφού φαίνεσαι μια χαρά, τι έχεις;;; – Την ώρα εκείνη μπορεί να έχει 300 ζάχαρο ή 40! Μπορεί να νιώθει το κεφάλι του ότι εκρήγνυται ή ότι θα πέσει σε αιώνιο ύπνο, μπορεί να τρέμει και να ιδρώνει, μπορεί να μην μπορεί να συγκεντρωθεί!!! Στο μέλλον, μπορεί να μη βλέπει καλά, ή μπορεί να χρειαστεί ακρωτηριασμό, ή μπορεί να έχει καρδιακές ή νεφρικές παθήσεις. Και είναι λίγα…από αυτά που μπορεί!

 

Τα ίδια πάνω κάτω ισχύει και για τους υπόλοιπους νέους ανθρώπους που αγωνίζονται να έχουν μια καθημερινότητα στα μέτρα του Ζαχαρούλη τους! Εξάλλου τα παιδιά μεγαλώνοντας, αντιμετωπίζουν πολλές πολλές διαφορετικές συνθήκες. Όταν θα σπουδάσουν ή όταν θα πιάσουν εργασία, ή όταν θα πιούνε ίσως λίγο παραπάνω σε μια έξοδο, ή όταν θα αποκτήσουν ερωτική ζωή!!!

Αυτά! Μην λυπάστε τον Υπέργλυκο σας φίλο, αλλά μην τον αγνοείτε κιόλας. Κι όλα θα πάνε καλά!