Λίγο σκέψη ακόμη… Πόσο ευγενικοί είμαστε με τα παιδιά μας;

Μέσα στην καθημερινότητα πολλές φορές ξεφεύγουμε και απευθυνόμαστε στα παιδιά μας άκομψα… Το να είμαστε ευγενικοί με τα παιδιά μας δεν σημαίνει ότι ακολουθούμε απλά τους “τύπους” ευγένειας, αλλά χτίζουμε την ουσία της επικοινωνίας και φυσικά την αυτοεκτίμησή τους.

Ένα απόσπασμα του βιβλίου Between Parent and Child, του Haim G. Ginott που αναφέρεται σε αυτό ακριβώς ας μας κάνει να σκεφτούμε λίγο παραπάνω την επόμενη φορά που το θάρρος της συμβίωσης θα μας κάνει να ξεχάσουμε τους καλούς μας τρόπους…

“Τι λέμε σε μια καλεσμένη που ξέχασε την ομπρέλα της στο σπίτι μας; Μήπως την κυνηγάμε και της λέμε «Τι σου συμβαίνει; Κάθε φορά που έρχεσαι στο σπίτι ξεχνάς κάτι. Αν δεν ξεχάσεις το ένα, θα ξεχάσεις το άλλο. Γιατί δεν μπορείς να μοιάζεις περισσότερο στην αδελφή σου; Όταν έρχεται εκείνη να με επισκεφτεί ξέρει πώς να συμπεριφερθεί. Είσαι 44 χρονών! Δε θα μάθεις ποτέ; Δεν είμαι εδώ να σε υπηρετώ! Βάζω στοίχημα ότι θα ξέχναγες και το κεφάλι σου αν δεν ήταν κολλημένο στους ώμους σου.»

Δεν μιλάμε έτσι σε μια καλεσμένη. Της λέμε απλά «Αλίκη, η ομπρέλα σου!» χωρίς να την αποκαλέσουμε «αφηρημένη». Οι γονείς πρέπει να μάθουν να μιλάνε στα παιδιά τους με τον ίδιο τρόπο που μιλάνε στους καλεσμένους.”

Think about it…