“Δουλεύουμε σαν να μην έχουμε παιδιά και είμαστε γονείς σαν να μην έχουμε δουλειές”
H Alicia Nedry είναι μια μαμά με δύο πολύ μικρά παιδιά, η οποία όπως πολλές άλλες έχει αναγκαστεί αυτό το διάστημα να εργάζεται από το σπίτι. Η παρακάτω εξομολόγησή της στόχο έχει να ενθαρρύνει τις μαμάδες που βρίσκονται σε αντίστοιχη κατάσταση και να τους δώσει δύναμη να συνεχίσουν -όπως μόνο εκείνες ξέρουν να κάνουν.
“Οι μαμάδες που δεν εργάζονται και μένουν όλη μέρα στο σπίτι, έχουν μια τρομερά δύσκολη δουλειά να κάνουν.
Οι μαμάδες που εργάζονται με πλήρες ωράριο, έχουν μια τρομερά δύσκολη δουλειά να κάνουν.
Το να τα κάνεις και τα δύο όμως…
Το να δουλεύεις σαν τα παιδιά σου να μην είναι εκεί και να είσαι γονιός σαν να μην έχεις δουλειά, βοηθώντας ταυτόχρονα τα παιδιά με τα μαθήματα του σχολείου, είναι μία μάχη που δεν κερδίζεται.
Είναι ΤΟ ΑΔΥΝΑΤΟΝ.
Αυτή δεν είναι δουλειά για αδύναμους μα ούτε για δυνατούς. Αυτό είναι μαρτύριο. Είναι μία σαδιστική κατάσταση χωρίς εναλλακτικές.
Βρίσκομαι ανάμεσα στα Σκύλα και τη Χάρυβδη.
Είμαι εργαζόμενη με πλήρες ωράριο και με δύο μικρά παιδιά στο σπίτι. Δεν έχω νταντά, τα παιδιά μου δεν πάνε ακόμα σχολείο, δεν έχω γυναίκα να μου καθαρίζει, ούτε κάποια άλλη βοήθεια.
Τις περισσότερες ημέρες είμαι μόνη μου και, επιτρέψτε μου να σας πω, είναι οι πιο ατελείωτες 9 ώρες στην καριέρα μου ως μαμά/γυναίκα/εργαζόμενη.
Ήξερα, ότι ο τοκετός ήταν δύσκολος και ότι θα με έκανε πιο δυνατή, αλλά το να είμαι αποκλεισμένη με τη δουλειά και τα παιδιά και όλα τα άλλα είναι απίστευτα πιο δύσκολο.
Θέλω τα παιδιά μου να είναι ασφαλή, αλλά μου λείπει και ο χρόνος που περνούσαμε χώρια. Χρειάζονται κι εκείνα να επικοινωνήσουν με άλλα παιδάκια, π.χ. να πάνε με τη γιαγιά τους στην παιδική χαρά. Αυτή τη στιγμή, όμως, οι ρόλοι είναι θολοί -δεν είμαι ούτε ακριβώς εργαζόμενη μαμά, ούτε μαμά που δεν εργάζεται. Είμαι και τα δύο.
Ευτυχώς η οικογένειά μου είναι ασφαλής, όμως φαίνεται πως αυτή η πανδημία επηρεάζει και αυτούς που δεν νοσούν.
Η ψυχική μου υγεία υποφέρει, ο ρόλος μου ως μαμά υποφέρει, η δουλειά μου υποφέρει και οι κοινωνικές δεξιότητες των παιδιών μου υποφέρουν ακόμα περισσότερο.
Προσπαθώ απλά να επιπλεύσω και να ανταποκριθώ στο αδύνατον, πέντε ημέρες την εβδομάδα.
Οι μαμάδες που δεν εργάζονται και μένουν όλη μέρα στο σπίτι, έχουν μια τρομερά δύσκολη δουλειά να κάνουν.
Οι μαμάδες που εργάζονται με πλήρες ωράριο, έχουν μια τρομερά δύσκολη δουλειά να κάνουν.
Το να τα κάνεις και τα δύο όμως, είναι αδύνατον. Κι όμως με κάποιον τρόπο το κάνεις.
Με κάποιον τρόπο, εμείς οι μαμάδες, καταφέρνουμε ακόμα και το αδύνατον να συμβεί…”