Μέσα στη δίνη της επικαιρότητας, με το ένα θέμα να διαδέχεται το άλλο σε ο,τι αφορά την παιδική κακοποίηση – σεξουαλική, σωματική, λεκτική – η Λέσχη Εργασίας, Αλληλεγγύης και Πολιτισμού Τρικάλων, πραγματοποίησε μια εκδήλωση με στόχο να ανοίξει η συζήτηση γύρω από την παιδική προστασία.
Ομιλητές ήταν ο κ. Βαγγέλης Γάλανης, ψυχολόγος- ψυχοθεραπευτής, εκπ. μέλος της βορειοελλαδίτικης ψυχαναλυτικής εταιρείας, διδάσκων στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας καθώς και ο κ. Γιώργος Νικολαΐδης, ψυχίατρος, Διευθυντής της Διεύθυνσης Ψυχικής Υγείας και Κοινωνικής Πρόνοιας του Ινστιτούτου Υγείας του Παιδιού, οι οποίοι μιλώντας από τη θέση που υπηρετεί ο καθένας τη ψυχική υγεία, αναφέρθηκαν στις αιτίες αλλά και στα μέτρα αντιμετώπισης και πρόληψης περιστατικών παιδικής κακοποίησης.
Η συζήτηση άνοιξε με την εισήγηση του κ. Γαλάνη, ο οποίος σχολίασε τόσο τα όσα φέρνει στο φως η επικαιρότητα, όσο και όσα προτείνονται με αφορμή αυτά. Όπως επισήμανε, «Στην «κοινωνική δράση» με όρους «πρεσβυτέρας» ελλοχεύει –συνήθως- ο κίνδυνος –με κυρίαρχο σημαίνον εδώ τη φιλανθρωπία- να επικρατήσει ένας ηθικοπλαστικός σαδισμός (κατά Φουκώ), κάτω από τις υποκριτικές εμφανίσεις της όποιας «απελευθέρωσης» (αποϊδρυματισμός, αποασυλοποίηση κ.λπ.). …Οι πρόσφατες άνωθεν και προς τούτο έξωθεν παρεμβάσεις (όπως η πρόσφατη σύσκεψη στο Μαξίμου για τις εξελίξεις στην Κιβωτό του Κόσμου) τηγανίζουν το ίδιο αβγό ξανά και ξανά και μάλιστα με λάδι από το καλάθι του νοικοκυριού. “
Ο κ. Γαλάνης, τόνισε ότι δεν υπάρχει στην ουσία πολιτική και οργανωμένη μέριμνα για τα παιδιά με την πολιτεία να στηρίζεται στην όποια φιλανθρωπία, που γεννά νέα προβλήματα. Όπως είπε χαρακτηριστικά, “Στην καλοσύνη των ξένων, δεν χωράνε απαιτήσεις”, που σημαίνει ότι δεν χωράει έλεγχος, δεν χωράνε κριτήρια κοκ. Η μέχρι τώρα διαχείριση αλλά και οι αποφάσεις δείχνουν τον δρόμο των ιδιωτών και αυτό γιατί οι κυβερνήσεις στη χώρα δεν θέλουν να καλύψουν ορθολογικά το κόστος επαρκών δομών και κρατικών λειτουργιών. Κλείνοντας ο συντοπίτης Ψυχολόγος – Ψυχοθεραπευτής τόνισε ότι “Πρέπει να επινοήσουμε έναν νέο τρόπο να ζούμε μαζί. …Χρειάζεται μια πράξη πολιτική και όχι Φιλανθρωπία”
Τη δική του εμπειρία και επιστημονική σκοπιά έδωσε ο κ. Νικολαϊδης. Τα στοιχεία που παρέθεσε στο πλαίσιο της εισήγησής του είναι σοκαριστικά. Η αναλογία όπως ανέφερε, των παιδιών που θα υποστούν σεξουαλική βία είναι 1 προς 30… ενώ οι υποθέσεις κακοποίησης που τελικά γίνονται γνωστές και ξεκινά ο όποιος δρόμος της παρέμβασης αντιστοιχεί σε ένα ελάχιστο ποσοστό που αντιστοιχεί στο 0,07% περίπου.
Το ζητούμενο βέβαια και υπό το βάρος των όσων εκτυλίσσονται στις δομές φιλοξενίας, είναι σύμφωνα με τον κ. Νικολαϊδη, η αποιδρυματοποίηση και η στήριξη των οικογενειών (βιολογικών και μη).
Με την ολοκλήρωση των εισηγήσεων ακολούθησε συζήτηση με το κοινό που παραβρέθηκε στην εκδήλωση, και που εξέφρασε επίσης σημαντικούς προβληματισμούς γύρω από το θέμα.
