Η πανδημία και το κλείσιμο καταστημάτων εστίασης, καφετεριών κοκ άλλαξε σημαντικά την νοοτροπία των Τρικαλινών σε ο,τι αφορά στην καθημερινότητά τους αλλά και τις διεξόδους …ανεμελιάς. Ο δημόσιος χώρος φιλοξενεί πλέον την βόλτα όλων των ηλικιών, το παιχνίδι των παιδιών μας, την άθληση, την ψυχαγωγία και την κοινωνική συνεύρεση. Πόσο τον σεβόμαστε όμως;
Όπου φτάνει άνθρωπος στην περιοχή μας, συναντά κανείς διάσπαρτα τα σημάδια των Τρικαλινών. Ποτήρια του καφέ, μπουκαλάκια νερά, ό,τι απέμεινε από ….προσωπικές στιγμές, αντισηπτικά μαντηλάκια, μάσκες …. Γενικά ο,τι μας περισσεύει!!! Και αν υπάρχει στον ιστό της πόλης η δυνατότητα να καθαριστούν από τις δημοτικές υπηρεσίες, στους γύρω λόφους, στις ρεματιές και όπου μπορεί να φανταστεί κανείς, ποιόν περιμένουμε να τα μαζέψει; Οι ασβοί ή τυφλοπόντικες;;;
Για το λόγο αυτό βρήκαμε ιδιαίτερα δίκαιη την ανάρτηση της φίλης μας Iουλίας Κούρτη στην οποία θέτει προβληματισμούς και απευθύνει το δικό της κάλεσμα αφύπνισης…
*Στη φωτογραφία εξωφύλλου θα δείτε ο,τι απέμεινε από την άθληση ενός Τρικαλινού στη μέση του γηπέδου της Λεπτοκαρυάς….
Όταν ο άνθρωπος εν καιρώ πανδημίας υποφέρει σωματικά και ψυχολογικά, στην έξοδό του θα αφήσει το αποτύπωμά του…. Ποιός είπε ότι αστικά περιβάλλοντα δεν είναι η αντανάκλαση των όσων κουβαλάμε εσωτερικά;
Δημόσιος Χώρος
΄Ολο τον καιρό της πανδημίας περπατάω εντός και εκτός αστικού τοπίου. Εκνευρίζομαι όσο δεν πάει άλλο βλέποντας υπαλλήλους του δήμου να μαζεύουν σκουπίδια στις κοίτες του ποταμού και μετά από λίγα λεπτά να γεμίζουν με δαύτα. Δεν συζητώ τι αφήνουν στα εκτός οικισμών περιβάλλοντα… έως και στρώμα έχει βρεθεί.
Δημόσιος Χώρος
Είμαστε όλοι φιλόζωοι. Με τη διαφορά ότι όταν βγάζουμε βόλτα το κατοικίδιο, το αφήνουμε να αφοδεύει ελεύθερα. Ποιός θα πατήσει τα αποτυπώματά του, δεν μας αφορά. Ούτε η χρήση πλαστικής σακούλας μας αφορά. Πατήστε λοιπόν ελεύθερα.
Δημόσιος Χώρος
Ιδιωτικές επιχειρήσεις να αφήνουν έκθετες σακούλες σκουπιδιών δέκα μέτρα από τους κάδους απορριμάτων. Τα σκουπίδια πλέον τα τρώμε. Όπως λέει και ο φίλος Στέφανος η λίστα ατελείωτη…παρκαρίσματα σε ράμπες αναπήρων, παραλίες γεμάτες σκουπιδαριό, χάιδεμα αυτιών κοινωνικών ομάδων για ψηφοθηρικούς λόγους που οδηγεί στην αίσθηση ατιμωρησίας.
Δημόσιος Χώρος
Σήμερα έχει κατακλυστεί το φατσοχώρι με σκουπίδια σε κοινόχρηστους χώρους παντού. Αν πάλι τα ρίξουμε στους εφήβους, θυμηθείτε όλα τα παραπάνω, και άλλα τόσα. Ας αναλογιστεί ο καθένας τη δική του ευθύνη περί “μπολιτισμού”, ας κατανοήσουμε τις συνέπειες που επιφέρει στον εαυτό μας, τη ζωή μας ή τις σχέσεις μας η στάση ζωής και παραδειγματισμού. Ας συνειδητοποιήσουμε ότι ο αιώνας του Εγώ ο μοναδικός πέθανε και ίσως … ίσως κάποτε γίνουμε πιο ανθρώπινοι και πάρουν ανάσα και τα περιβάλλοντα τα οποία μοιραζόμαστε.