Πίσω…στο πρώτο σχολικό κουδούνι!

Το πρώτο κουδούνι…η ώρα που όλοι θυμόμαστε πότε με νοσταλγία πότε με «τρόμο»…Τα σχολικά χρόνια είναι πολλά και αυτό που τα κάνει ξεχωριστά είναι ότι μεγαλώνουμε μέσα σε αυτά, κάνουμε τις πρώτες μας παρέες, χτίζουμε τις πρώτες μας γέφυρες με τον κόσμο. Σήμερα, έχουν αλλάξει πολλά, όμως η σχέση των παιδιών με τη σχολική κοινότητα παραμένει ένας δεσμός ζωής που προκαλεί θετικές αλλά και λιγότερο…θετικές σκέψεις. Μας μιλάνε για αυτές 10 φίλοι του trikalakids με το δικό τους μοναδικό τρόπο!
Ρόρη Μάτη – Ούτε μια μέρα από τη ζωή μας δεν μας περισσεύει
Δέκα ο μήνας σήμερα! Αγαπημένα μας παιδιά αυτό σημαίνει πως κερδίζετε μια επί πλέον ημέρα χαλάρωσης! Λόγω Κυριακής τα σχολεία θα ανοίξουν τη Δευτέρα 12 Σεπτέμβρη. Εγώ βέβαια πάνε χρόνια που τέλειωσα τις σχολικές μου υποχρεώσεις. Αυτό δεν σημαίνει πως τα κλείδωσα όλα σε ένα…ντουλάπι και πέταξα το κλειδί! Εξάλλου από τα ίδια μονοπάτια πέρασαν και τα παιδιά μου, που κι αυτά τώρα είναι μεγάλα. Μέσα λοιπόν από καλές ή κακές αναμνήσεις θέλω να σας πω λίγα πράγματα, με τρυφερότητα, για την καινούρια σας σχολική χρονιά.
Το σχολείο δεν το αγαπούσα ιδιαίτερα σαν παιδί. Έκλαιγα πολύ, δεν ήθελα να πάω και τον πρώτο καιρό το “έσκαγα”! Πήγαινα στη μαμά μου, μιας και το σχολείο μου ήταν πολύ κοντά στο σπίτι μου. Τώρα βέβαια τα πράγματα έχουν αλλάξει πάρα πολύ και οι μαμάδες, τον πρώτο καιρό, είναι έξω από τα σχολεία για να τις βλέπετε στα διαλείμματα. Αφού λοιπόν προσαρμοστείτε, εσείς τα πρωτάκια, αρχίζει το λίγο άγριο κυνήγι της μάθησης που με τα χρόνια αγριεύει όλο και περισσότερο. Μην το πάρετε ποτέ στα σοβαρά. Όσο μεγαλώνετε να ψάχνετε όλο και περισσότερο μέσα σας και να ανακαλύπτετε τις δεξιότητές σας. Αυτές να τις καλλιεργείτε με πάθος γιατί αυτές θα είναι το μέλλον σας, οι ουσιαστικές σας γνώσεις και τα εφόδια της ζωής σας. Να…το σκάτε κι εσείς όχι από το σχολείο αλλά από όσα θεωρείτε παντελώς ανούσια. Να διαβάζετε ότι εξωσχολικό σας μαγνητίζει γιατί με το διάβασμα λύνεται ο νους, η σκέψη, η φαντασία μας! Ανοίγουν οι ορίζοντές μας και αποκτούμε μεγάλη ευχέρεια στον προφορικό και στον γραπτό μας λόγο. Το σχολείο μας προσφέρει τη βασική εκπαίδευση βέβαια, αλλά ας μην ξεχνάμε πως μεγάλοι άνθρωποι του πνεύματος, στα γράμματα και τις επιστήμες, υπήρξαν κακοί μαθητές στο σχολείο.
Στην μακρά πορεία σας στο σχολείο θα βρείτε και σπουδαίους δασκάλους. Αυτοί οι σπουδαίοι δάσκαλοι δίνουν ίσες ευκαιρίες σε όλα τα παιδιά. Και όχι μόνο. Διακρίνουν γρήγορα και επιβραβεύουν τις προσπάθειές σας και τις δεξιότητες σας. Μ’ αυτούς τους δασκάλους αναπτύσσουμε μια ξεχωριστή χημεία και δεν τους ξεχνάμε αλλά ούτε μας ξεχνούν ποτέ.
Θα απογοητευτείτε πολλές φορές από συμπεριφορές δασκάλων και συμμαθητών σας. Μην το βάλετε κάτω όμως! Κρατείστε ένα πράγμα μέσα σας. Πως κάθε άνθρωπος είναι μια ξεχωριστή οντότητα κι ακόμα κι όταν δεν έχει ίσες ευκαιρίες, προχωρά με τις αξίες που ο ίδιος έχει χαράξει ή έχει πάρει από το οικογενειακό του περιβάλλον. Ούτε μια μέρα από τη ζωή μας δεν μας περισσεύει. Μελέτη, γνώση ουσιαστική, συνεργασία σε όλα τα επίπεδα ακόμα και πρότυπα ανθρώπων θα είναι πολύτιμα εφόδια για το μέλλον σας.
Με πολλή αγάπη εύχομαι σε όλους σας Καλή Σχολική Χρονιά!
Φωτεινή Χούτου-Ανοίγοντας το κουτί των αναμνήσεων…
Η θετική σκέψη που μου έρχεται, γυρνώντας πίσω το χρόνο κι επιστρέφοντας στα θρανία είναι, η συναναστροφή τόσο με τους καθηγητές όσο και με τους συμμαθητές μου, τα γέλια και τα παιχνίδια στους διαδρόμους και οι παραστάσεις στο τέλος της χρονιάς, που έκλειναν τον κύκλο του σχολειού με κέφι, τραγούδια και χορό .. Μια λιγότερο θετική σκέψη, ανοίγοντας το κουτί των σχολικών μου αναμνήσεων, αποτελεί η αίσθηση ενός συνεχομένου άγχους την περίοδο των εξετάσεων, που θα ήθελα να αποφευχθεί από όλα τα παιδιά με ένα καλύτερα δομημένο εκπαιδευτικό σύστημα.
Δάφνη Λιολιοσίδου – Οι μικρές μας χαρές
Σεπτέμβριος, πάλι πίσω στα σχολεία.. Ξεκινούσαμε με προσμονή να δούμε τους φίλους μας και να μοιραστούμε τις περιπέτειες του καλοκαιριού! Εννοείται είχαμε ήδη αγοράσει καινούρια τσάντα με τον αγαπημένο μας ήρωα, στο αγαπημένο μας χρώμα και κασετίνα με ξεχωριστές θήκες για τα μολύβια, τα μαρκαδοράκια, τις γόμες και τις ξύστρες…για να μην πω για τα χρωματιστά παγουρίνο!!! Και τι χαρά όταν βάζαμε την δασκάλα να μας γράφει με τα ωραία της γράμματα στις ετικέτες, το ονοματεπώνυμό μας και εμείς τις κολλούσαμε στα καινούρια μας βιβλία. Μόνο που κάθε χρόνο είχαμε όλο και περισσότερα βιβλία και βάραινε όλο και περισσότερο η τσάντα μας…και ποιος την κουβαλάει μέχρι το σπίτι; Και ακόμη πιο σημαντικό, που την παρατάς όταν αρχίζουν τα κυνηγητά και ξέρεις πως θα αργήσεις λίγο να επιστρέψεις και η μαμά θα θυμώσει.
Ζωή Χατζηθωμά – Πάντα παιδιά!
Κάθε χρόνο τέτοια εποχή έρχονται στο νου μας αναμνήσεις και εικόνες από το σχολείο. Όταν ήμασταν παιδιά η εποχή αυτή ήταν εποχή… θρήνου για την ανεμελιά και το ατέλειωτο παιχνίδι, για το φωτεινό καλοκαίρι που αφήνουμε πίσω μας. Τώρα, λίγο μεγαλύτερα παιδιά, αυτές τις μέρες ”ακούμε” το πρώτο κουδούνι, την προσευχή με το ”ανάπαυση, προσοχή!”, το ”κυρία, κυρία, να πω εγώ;” και νοσταλγούμε τη μυρωδιά των καινούριων βιβλίων. Τη γόμα, τα ατσαλάκωτα μπλε τετράδια, τα μολύβια και τα γεωμετρικά σχήματα, τα μουτζουρωμένα θρανία. Τον τεράστιο μαυροπίνακα με την ημερομηνία γραμμένη με άσπρη κιμωλία στο πάνω μέρος την πρώτη μέρα της σχολικής χρονιάς και λίγο πιο πάνω η εικόνα του Χριστού.
Και βλέπουμε τη δασκάλα να προσπαθεί να μας μάθει παραγράφους, εξισώσεις, γεωγραφία και να την εξουθενώνουμε με τις φωνές μας: ”Τι θέλει να μας πει εδώ ο συγγραφέας;….Πόσοι είναι οι νομοί της Ελλάδας;…Βγάλτε μια κόλλα χαρτί, γράφουμε διαγώνισμα”. Και ξανά το κουδούνι χτυπά για το διάλειμμα και τη σπρώχνουμε σχεδόν τη δύστυχη, για να προλάβουμε το κουλούρι, τα γαριδάκια, να τρέξουμε στις βρύσες, στην αυλή να παίξουμε μήλα και ποδόσφαιρο ή κρυφτό…Και να τα σακατεμένα γόνατα και να οι πρώτες επισκέψεις στο γραφείο του διευθυντή για τις συστάσεις ή τις τιμωρίες για το ομαδικό σκασιαρχείο, ενώ η δική μας σκέψη να είναι μόνο στην εκδρομή και στο ημερολόγιο, για να δούμε τις αργίες και τις γιορτές. Έρχονται μπροστά μας και οι βαθμοί και η λαχτάρα να τρέξουμε στη μάνα, να φέρουμε το πρώτο μας άριστα!
Δε θα ξεχάσουμε ποτέ τα βουρκωμένα από καμάρι μάτια της το μεσημέρι!… Ύστερα θυμόμαστε τα πρωτοβρόχια, με το χώμα να μυρίζει φθινόπωρο και ”τα κεφάλια μέσα”. Και τι ωραία που λύναμε τις διαφορές με τον διπλανό μας στο θρανίο: το χωρίζαμε στη μέση με μια κάθετη μολυβένια γραμμή και αυτό ήταν όλο. Θυμόμαστε και τους έρωτές μας και το φτερούγισμα στο στομάχι και το κοκκίνισμα στα μάγουλα και τον τρόμο μη τυχόν και γίνει αντιληπτό το ενδιαφέρον μας και αρχίσουν τα πειράγματα των φίλων. Πού να βρίσκεται άραγε εκείνο το παιδί που σε είχε ερωτευθεί; Θυμόμαστε και τη ”Σούπερ Κατερίνα”, τον ”Μπλεκ”, τις κασέτες που ανταλλάσσαμε, τις ”δικαιολογημένες και αδικαιολόγητες” απουσίες μας… Έμεινε κάτι από εκείνη τη φρεσκάδα μέσα σου; Ξέρεις τι θα έδινα, για να γύριζα ξανά εκεί; Ό,τι και συ…ακριβώς ό,τι και συ!
Κοσμάς Παπαγιώκας – Μύριζαν αγάπη τότε τα ξύλα…..
Ποια ξύλα;….παλιό σχολειό ναι…με σόμπα με ξύλα…και ο αγαπητός δάσκαλος μας έβαζε να φέρνουμε όλοι από ένα ξύλο από την αποθήκη…κάθε λίγο…να μην σβήσει η σόμπα…Αυτό όλο είχε αγάπη…εγώ ο Ηλίας…ο Θωμάς, ο Γιώργος…η Μαρία η Χρύσα….Να μια θετική σκέψη…όταν μυρίζω ξύλο να καίγεται πάω εκεί στο σχολείο το παλιό με τα ξύλα…ναι μύριζαν αγάπη τα ξύλα….
Η την άνοιξη με τις υπέροχες μυρωδιές …ευωδιές και μελωδίες από πουλιά….μας έβαζε να πάρουμε τις καρέκλες να κάνουμε έξω μάθημα….Ήταν ζωή αυτό…Γεμάτη μαθητική ζωή…στιγμές που η ψυχή είναι καθαρή και φυσικά παιδική…ήταν τιμωρία όντως αν ΔΕΝ πηγαίναμε σχολείο!
Κατερίνα Μπλέτσα – Τα μαθητικά χρόνια τα καλύτερα…
Αν γυρνούσα πίσω στα θρανία… Για τους περισσότερους τα μαθητικά χρόνια ήταν τα καλύτερα και όχι άδικα. Υπήρχε αυτή η παιδική ξεγνοιασιά και ανεμελιά. Το κυριότερο που μας απασχολούσε σα μαθητές ήτανε να βρούμε τους φίλους μας και να σχεδιάσουμε καινούργιες σκανταλιές. Στις μη θετικές σκέψεις βρίσκονται οι σοβαρές ελλείψεις στο χώρο της εκπαίδευσης σε σχέση με τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά μοντέλα… Όχι μόνο σε υλικοτεχνική υποδομή αλλά και σε ένα ευρύτερο σχεδιασμό. Κάθε φορά που αλλάζουν οι κυβερνήσεις αλλάζουν οι εκπαιδευτικοί νόμοι, ταλαιπωρούνται οι μαθητές εκπαιδευτικοί γονείς κτλ Κάτι που όταν είσαι μαθητής Ενδεχομένως δεν μπορείς να το καταλάβεις Εύχομαι σε όλους όσοι εμπλεκόμαστε στην εκπαίδευση να έχουμε μία καλή σχολική χρονιά!
Αρτέμης Αρκουμάνης – Χαρά… ξανά και ξανά
Αν γυρνούσα πίσω στα θρανία… θα ζούσα την κάθε στιγμή με τους συμμαθητές μου και θα γελούσα μέχρι δακρύων με τους διπλανούς μου στο θρανίο!!! Μια λιγότερο θετική σκέψη… όχι πάλι test, test, test, test….
Βούλα Παλάτου – Ζήσαμε την παιδικότητα μας
Αν γυρνούσα πίσω στα θρανία… τι να πρωτοθυμηθώ, τα γέλια, τα παιχνίδια ,το δάσκαλο που συνεχώς φώναζε σε μένα και τη φιλενάδα μου τη Σούλα γιατί δε σταματάγαμε ποτέ να μιλάμε! Υπέροχα χρόνια, υπέροχες αναμνήσεις! Θεωρώ ότι η γενιά η δική μου, ήτανε ευλογημένη! Παιδάκια χωρίς τεχνολογία, κινητά, tablets, gadgets κ.ο.κ. Τη ζήσαμε την παιδικότητα μας, χορτάσαμε παιχνίδι! Η μόνη αρνητική ανάμνηση είναι το άγχος που είχα σαν μαθήτρια, ήθελα να είμαι τέλεια, να έχω τέλειους βαθμούς κ.λ.π. όπως άλλωστε και πολλοί συμμαθητές μου. Αυτό θα το άλλαζα, και θα έπαιζα περισσότερο! Πιστεύω ακράδαντα ότι παιδί γεμάτο από παιχνίδι στις αλάνες και τις παιδικές χαρές ,γίνεται ευτυχισμένος και ισορροπημένος ενήλικας! Πλέον, και ως μητέρα δύο παιδιών αυτό που κάνω εγώ αλλά και συντείνω σε όλους τους γονείς για τα παιδιά τους είναι παιχνίδι, έξω όχι μέσα στο σπίτι! Δεν υπάρχει λόγος , ούτε χώρος για άγχος στα παιδικά κεφαλάκια, ούτως ή άλλως θα μεγαλώσουν και σίγουρα θα αγχωθούν, γιατί να το κάνουν από τώρα!
Καλή σχολική χρονιά εύχομαι σε μικρούς αλλά και μεγάλους μαθητές, απολαύστε τα σχολικά σας χρόνια γιατί είναι υπέροχα!
Γιώτα Μαγκούρα – Τα πιο σημαντικά χρόνια
Αν ήμουνα μαθήτρια ξανά; Θα προσπαθούσα να συνειδητοποιήσω ότι αυτά τα δώδεκα χρόνια της σχολικής σταδιοδρομίας είναι χρόνια διαρκούς και πολύ ραγδαίας ανάπτυξης της προσωπικότητας μου…….. Ισορροπία ανάμεσα στις σχολικές επιδόσεις και στην ευχαρίστηση, παιχνίδι παρέα με συνομηλίκους, τεμπελιά και χασομέρια απαραίτητο συστατικό ιδιαίτερα της εφηβικής ηλικίας…καλή σχολική χρόνια ιδιαίτερα στα πρωτάκια κάθε εκπαιδευτικές βαθμίδας.
Τζένη Ρώσσιου – Χρόνια ατίθασα, ζωντανά, ελεύθερα!
Μια θετική σκέψη είναι ότι θα ήμουν πάλι μαθήτρια με όλη την ανεμελιά και θα είχα μια ακόμη ευκαιρία να ζήσω για λίγο ακόμα ατίθασα, ζωντανά, ελεύθερα. Μια ακόμη ευκαιρία να κάνω περισσότερα όνειρα, να διαβάσω περισσότερα βιβλία!!!
Μια λιγότερο θετική είναι το άγχος και η πίεση των μαθημάτων (εξετάσεις , φροντιστήρια και το χειρότερο η μείωση του ελεύθερου χρόνου)