Δεν είναι εύκολο να κάνεις φίλους. Και αν δεν είσαι παιδί, είναι ακόμη πιο δύσκολο. Υπάρχουν όμως περιπτώσεις που μερικοί άνθρωποι μοιάζουν να σε καλούν ακόμη και ως ενήλικας, να βγεις στο δρόμο να παίξεις μαζί τους. Τόσο απλά… Όπως όταν είμαστε μικροί. Συναντήσαμε λοιπόν δύο φίλες στο «προαύλιο» μιας συννεφιασμένης μέρας στα Τρίκαλα, την Ελευθερία Σικινιώτη και τη Λίνα Μαργώνη που εκτός από υπέροχοι άνθρωποι, είναι ηθοποιοί, εμψυχωτές … κάνουν θεατρικά παιχνίδια με παιδιά και ενήλικες και την ερχόμενη Κυριακή στις 12 το μεσημεράκι, θα ανεβάσουν στο χώρο της Ανδρομέδας (Στρ. Σαράφη 12, Τρίκαλα) μια παιδική διαδραστική θεατρική παράσταση με τίτλο «Και οι τοίχοι έχουν αυτιά». Με ένα περίεργο πλάσμα που έχασε το ένα του αυτάκι, αλλά βρήκε μια φίλη και μπήκε σε πολλές περιπέτειες, με φαντασία και ομαδικότητα και τόσα πολλά σπουδαία που θα ταξιδέψουν τους μικρούς μας θεατρόφιλους στον κόσμο της φιλίας, της αλληλεγγύης, της έγνοιας για τον άλλο. Έννοιες, βγαλμένες από την αληθινή πλευρά μιας ζωής που μπορεί να είναι φωτεινή.
Όσο φωτεινές είναι και οι δύο ηθοποιοί της παράστασης. Μιλώντας μαζί τους όχι μόνο για το θεατρικό αλλά και το πώς η θεατρική αγωγή, το θεατρικό παιχνίδι, επιδρά σημαντικά στην προσωπικότητα των παιδιών, ανακαλύψαμε ότι τελικά η Τέχνη της έκφρασης, είναι ένα ελιξίριο για να κρατήσει κανείς νεανική και ανοιχτή τη σκέψη του και τη ματιά του απέναντι στα πράγματα. Τα παιδιά είναι ένας κόσμος που μας δείχνει που πάμε… Τόσο η Ελευθερία Σικινιώτη όσο και η Λίνα Μαργώνη, αναφέρθηκαν στο πόσο το θεατρικό παιχνίδι μπορεί να παρακινήσει το παιδί να κάνει βήματα ως προσωπικότητα. Το βλέπουν αυτό όπως είπαν, στα παιδιά που χρόνο με το χρόνο, όσο συμμετέχουν στα θεατρικά εργαστήρια. Και τι «γλυτώνει» το παιδί; Θα μπορούσε κανείς να αναρωτηθεί… Η φιλία…και ότι αυτή σημαίνει.
«Η φιλία είναι το κεντρικό θέμα της παράστασης «Και οι τοίχοι έχουν αυτια» και είναι το Α και το Ω στη ζωή ενός παιδιού. Κρίσιμη έννοια για την εποχή μας, λόγω της αποξένωσης και της έλλειψης πραγματικού ελεύθερου χρόνου. Τα παιδιά πρέπει να παίζουν, πρέπει να ζούνε ελεύθερα τη χαρά του παιχνιδιού πέρα από τις βαριές υποχρεώσεις των μαθημάτων… Στον χρόνο του παιχνιδιού θα βρούνε τον εαυτό τους», αναφέρει η Λίνα Μαργώνη.
Στην ίδια φιλοσοφία και Ελευθερία Σικινιώτη, που συμμετέχει σε μια σειρά από θεατρικά εργαστήρια με παιδιά αλλά και ενήλικες. «Μέσα από στο θεατρικό, βλέπεις πολλά στα παιδιά. Βλέπεις πόσο έχουν επηρεαστεί από στερεότυπα, από την κοινωνική νοοτροπία που επικρατεί. Βλέπω όμως ότι σιγά σιγά, αλλάζουν στάση… Ειδικά στα θέματα όπως η ομαδικότητα, η διαφορετικότητα…».
Φαίνεται πάντως ότι στην περιοχή μας, το θέατρο, και γενικά οι Τέχνες, είναι μέσα στη ζωή πολλών παιδιών. Και οι δύο, ήρθαν στα Τρίκαλα μετά από χρόνια ενασχόλησης με το θέατρο στην Αθήνα. Όπως επισήμαναν, στα Τρίκαλα, βρήκαν μια πόλη που τα παιδιά της, η νέα γενιά ανθρώπων, ασχολείται σε μεγάλο ποσοστό με τις Τέχνες, κάτι που προδιαθέτει πραγματικά για ένα διαφορετικό μέλλον.
Πάντως, από την συνάντηση κρατήσαμε σαν μυστικό, ότι αν δεν ξέραμε πότε και πώς και ποιος έκανε το πρώτο βήμα στη θεατρική σκηνή στον κόσμο, σίγουρα θα πιστεύαμε πώς το έκανε ένα παιδί… που πάντα θα μας προσκαλεί στο παιχνίδι. Όπως και στη ζωή δηλαδή!
Info:
«Και οι τοίχοι έχουν αυτιά»
ΠΑΙΖΟΥΝ; Ελευθερία Σικινιώτη, Λίνα Μαργώνη
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ-ΚΙΝΗΣΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Κατερίνα Μπάστα
ΚΕΙΜΕΝΟ: Λίνα Μαργώνη, Ειρήνη Πουλίση
ΕΝΔΥΜΑΤΟΛΟΓΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Εβελίνα Δασκαλοπούλου
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΗΧΟΥ: Μαρία Φούνταρη
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Floulis Photographers
ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΑΦΙΣΑΣ: UPMESS