ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ | Π. Δριτσέλη : Ποτέ δεν επεδίωξα κάποια άτυπη πολιτική ανοχή λόγω φύλου.
Η Παναγιώτα Δριτσέλη βουλευτής, μητέρα και εκ νέου υποψήφια με το ΣΥΡΙΖΑ, μιλάει στο www.trikalakids.gr για τα βήματά της στην πολιτική ζωή, τις προτεραιότητες αλλά και το όραμά της για την κοινωνία του αύριο.
Γεννήθηκε την 1η Ιανουαρίου 1982 στα Τρίκαλα. Είναι φιλόλογος, απόφοιτος του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.Εκλέχθηκε για πρώτη φορά βουλευτής στις εκλογές του Ιουνίου 2012 με τον ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ. Επανεξελέγη βουλευτής Τρικάλων με τον ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του Ιανουαρίου 2015 καθώς και βουλευτής Τρικάλων με τον ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015. Η Παναγιώτα Δριτσέλη μέσα από την κοινοβουλευτική της δράση ασχολήθηκε ενεργά με την εκπαίδευση, με τα θέματα νεολαίας και αθλητισμού. Είναι μητέρα ενός παιδιού και φυσικά εκ νέου υποψήφια για το νομό Τρικάλων.
Για ακόμη μια φορά στον προεκλογικό στίβο… Τι διακυβεύεται αυτή τη φορά;
Αυτή τη φορά διακυβεύεται η ζωή μας! Το βασικό ζήτημα σε αυτή την εκλογική αναμέτρηση είναι το πως θα προχωρήσουμε τα επόμενα χρόνια. Τα διλήμματα που τίθενται είναι σημαντικά και σχετίζονται με το μέλλον του κοινωνού κράτους, ιδιαίτερα σε ότι αφορά τα ζητήματα της κοινωνικής προστασίας, των πολιτικών για τη στήριξη της οικογένειας, των πολιτικών για την ενίσχυση της εργαζόμενης μητέρας, της μονογονεϊκής οικογένειας, των ευάλωτων κοινωνικών ομάδων. Στην Ευρώπη, για παράδειγμα, τα κινήματα ενάντια στις καταχρηστικές απολύσεις εγκύων εργαζομένων δημιουργούν θετικά αποτελέσματα. Στη χώρα μας, η ενίσχυση τέτοιων παρεμβάσεων θα πρέπει να αποτελέσει ένα από τα ζητούμενα.
Μητέρα και βουλευτής. Σας βλέπουμε πολλές φορές μαζί με το παιδί σας σε πολιτικές εκδηλώσεις, πόσο εύκολο είναι να κρατήσει μια γυναίκα ισορροπίες;
Είναι πάρα πολύ δύσκολο, κυρίως γιατί ο χώρος της πολιτικής είναι ένας ανδροκρατούμενος χώρος με εδραιωμένα κοινωνικά στερεότυπα και διακρίσεις. Ιδιαίτερα, στα πεδία της λήψης κεντρικών αποφάσεων, στην κεντρική πολιτική σκηνή. Όμως, η αλήθεια είναι ότι η συμμετοχή μας στα κοινά, παρόλες τις δυσκολίες, αποτελεί μία προοδευτική πράξη, η οποία δείχνει ότι η ισότητα των φύλων κατακτιέται στο πεδίο των διεκδικήσεων. Τον ίδιο αγώνα δίνουν όλες οι εργαζόμενες μητέρες, οι οποίες μάχονται καθημερινά και στον επαγγελματικό και τον οικογενειακό στίβο.
Η γυναίκα συνεχίζει να βρίσκεται στην δύσκολη πλευρά της ζωής… Έχουν γίνει βήματα για τη στήριξή της από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ;
Η πρώτη αυθόρμητη σκέψη μου στην ερώτησή σας ήταν η κατάργηση του υποκατώτατου μισθού. Ξέρετε ότι η ανεργία των γυναικών είναι κατά 20% αυξημένη σε σχέση με την αντίστοιχη των ανδρών και ταυτόχρονα ότι οι νέες γυναίκες βιώνουν σε συντριπτικό βαθμό την εργασιακή επισφάλεια. Η δεύτερη δέσμη μέτρων που θα ξεχώριζα είναι η στήριξη στις γυναίκες από τις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες. Υπάρχει, για παράδειγμα, μία δομή στην πόλη μας, η οποία εργάζεται για την στήριξη των γυναικών θυμάτων βίας, των γυναικών προσφύγων, των γυναικών σε εργασιακό αδιέξοδο. Αυτό το δίκτυο αλληλεγγύης παράγει έργο με κοινωνικό πρόσημο, το οποίο δεν είναι δεδομένο ότι θα υπήρχε με μία κυβέρνηση με άλλες προτεραιότητες.
[divider]
[divider]
Η φτώχεια είναι η δυστυχία που κληρονόμησε η κρίση στην ελληνική κοινωνία με θύματα παιδιά. Δόθηκαν λύσεις;
Αυτές τις ημέρες η δημόσια συζήτηση περιστράφηκε πολύ γύρω από το ερώτημά σας. Κάποιοι πολιτικοί είπαν ότι τα επιδόματα αρμόζουν σε μία χώρα της Λατινικής Αμερικής. Η παιδική φτώχεια στην Ελλάδα ξεπερνούσε το 30% το 2014. Ένα στα τρία παιδιά δεν είχαν εξασφαλισμένη την κάλυψη όλων των αναγκών τους, ενώ ακόμα περισσότερα παιδιά βίωναν εκπαιδευτικό αποκλεισμό. Οι λύσεις που προωθήθηκαν ήταν πολυεπίπεδες. Από την καθολική θεσμοθέτηση των σχολικών γευμάτων και την θωράκιση της προστασίας της παιδικής ηλικίας, μέχρι το νέο πλαίσιο για την αναδοχή και την υιοθεσία, ώστε κανένα παιδί να μην παραμένει σε ιδρύματα, η εμβάθυνση του κοινωνικού χαρακτήρα του κράτους σε σχέση με τη γυναίκα, την οικογένεια και το παιδί αυτά τα τέσσερα χρόνια είναι δεδομένη.
Στην πλευρά της Ν.Δ. δίνεται μεγάλο βάρος στην ιδιωτική εκπαίδευση. Γιατί αντιστέκεται σε αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ; Τι έχει γίνει για την αναβάθμιση της Παιδείας;
Στο θέμα της ιδιωτικής εκπαίδευσης υπάρχει μία μεγάλη στρέβλωση. Η ιδιωτική εκπαίδευση, με το μοντέλο που αναπτύχθηκε, δεν εξασφάλιζε πάντοτε την ποιότητα, ούτε λειτουργεί με “μη κερδοσκοπικά” κριτήρια, όπως αναφέρεται διαρκώς στο πρόγραμμα της ΝΔ. Η ιδιωτική εκπαίδευση διαχρονικά στην Ελλάδα δεν ενθουσιάζεται με τους κανόνες, ούτε με την διαφάνεια. Αυτό δεν είναι απόλυτο, αλλά είναι μία υπαρκτή πραγματικότητα. Εμείς λέμε ότι, σε κάθε περίπτωση, η ιδιωτική εκπαίδευση θα πρέπει να υπάγεται σε έλεγχο των εκπαιδευτικών υπηρεσιών που παρέχει και ταυτόχρονα να μπορεί να λειτουργήσει με όρους βιωσιμότητας. Η ιδιωτική εκπαίδευση επίσης, κι αυτό θα πρέπει να τονίζεται διαρκώς, δεν θα πρέπει να λειτουργεί αντιθετικά με τη δημόσια εκπαίδευση. Ως προς την αναβάθμιση της δημόσιας εκπαίδευσης θα μπορούσαμε να πούμε πολλά, θα αναφέρω όμως μόνο 3. Την πρόσληψη εκπαιδευτικών στο δημόσιο σύστημα μετά από 11 χρόνια αδιοριστίας, την επανασύσταση των ειδικοτήτων των ΕΠΑΛ σε δημοφιλή επαγγέλματα που είχαν καταργηθεί από τη ΝΔ και την αναβάθμιση των ΤΕΙ σε πανεπιστήμια.
[divider]
[divider]
Ως η μόνη γυναίκα βουλευτής του νομού Τρικάλων τα τελευταία χρόνια, πώς αντιμετωπιστήκατε από την τοπική κοινωνία;
Η τοπική κοινωνία με αντιμετώπισε ως ισάξια με τους άνδρες συναδέλφους μου κι αυτό δείχνει ότι οι αναπαραστάσεις αλλάζουν κι οι νοοτροπίες εξελίσσονται. Ποτέ δεν επεδίωξα κάποια άτυπη πολιτική ανοχή λόγω φύλου. Η διεκδίκηση της ισότητας κατακτιέται στο πεδίο της καθημερινότητας κι εκεί η γυναίκα πρέπει να επιβάλλει την θέση της.
Τι έχει αλλάξει στην Παναγιώτα Δριτσέλη η ενασχόληση με την πολιτική;
Έχει περιορίσει τον ιδεαλισμό με τον οποίο αντιλαμβανόμουν τον συγκριμένο χώρο κι έχει ενισχύσει τον ρεαλισμό και την αποφασιστικότητα στην κοινωνική διεκδίκηση. Η πολιτική είναι ένας χώρος, όπου η δεοντολογία και η ειλικρίνεια πολλές φορές δοκιμάζονται. Το θετικό είναι ότι στην αριστερά υπάρχει ένας κώδικας αξιοπρεπούς πολιτικής συμπεριφοράς που δημιουργεί αλληλεγγύη. Σε αυτό νομίζω, ότι όλα αυτά τα χρόνια, συνέβαλα κι εγώ, στο βαθμό που μου αναλογεί!