Παγκόσμια Ημέρα Μετανάστη σήμερα – UNICEF «Το 2016 ήταν η χρονιά του μαζικού εκτοπισμού»
«Το έτος 2015, θα μείνει στην ιστορία για την σπαρακτική εικόνα ενός άψυχου μικρού αγοριού σε μια παραλία».
Η δήλωση της Marie-Pierre Poirier, Ειδικής Συντονίστριας της UNICEF για την Προσφυγική και Μεταναστευτική Κρίση στην Ευρώπη, έρχεται από τη Γενεύη και μας υπενθυμίζει πολλά από όσα ζήσαμε μέσα στο χρόνο.
«Ήταν μια χρονιά που είδε εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά και τις οικογένειές να παίρνουν τους δρόμους αφήνοντας πίσω τον τρόμο, σε μια οδύσσεια της ελπίδας κατά μήκους της Ευρώπης. Ήταν η χρονιά του μαζικού εκτοπισμού. Και δεν φαίνεται να υπάρχει τέλος.
Για να γίνει το 2016 μια καλύτερη χρονιά για τα παιδιά, θα πρέπει να εστιάσουμε καλύτερα στις ανάγκες τους. Αυτά είναι τα λιγότερο υπεύθυνα για την κρίση αλλά πληρώνουν το υψηλότερο τίμημα.
Πέρυσι, το 2014, ήταν η πιο καταστροφική χρονιά στην ιστορία για τα παιδιά. Σε όλο τον κόσμο – από τη Συρία και το Ιράκ μέχρι το Αφγανιστάν, την Υεμένη και πέρα, εκατομμύρια παιδιών υπήρξαν θύματα τρομερής βαρβαρότητας και εξαναγκαστικής στρατολόγησης – στερημένα από τη μάθηση και εκτεθειμένα σε απερίγραπτες απώλειες. Πολλά έχασαν τη ζωή τους. Πολλά περισσότερα αποστερήθηκαν την παιδική τους ηλικία.
Περίπου 500 παιδιά έχουν χάσει τη ζωή τους στη θάλασσα
Ήταν μόνο θέμα χρόνου πριν η κρίση αυτή μεταφερθεί στις θάλασσες, στα σύνορα, και στην πίσω αυλή της Ευρώπης το 2015. Γιατί το 2014 ήταν πραγματικά το έτος κατά το οποίο φυτεύτηκαν οι σπόροι για ένα έτος που είδε εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά ξεριζωμένα και στους δρόμους να καταφθάνουν στην Ευρώπη.
Μέχρι σήμερα, σχεδόν ένα εκατομμύριο άνθρωποι, το ένα τρίτο των οποίων είναι παιδιά, έχουν κάνει το παρακινδυνευμένο ταξίδι προς την Ευρώπη. Περίπου 500 παιδιά έχουν χάσει τη ζωή τους στη θάλασσα. Αμέτρητα περισσότερα έχασαν τους αγαπημένους τους, άφησαν τα σπίτια και τις κοινότητες τους. Έχουν υποφέρει τρομακτικά ταξίδια μέσα σε βάρκες και απρόβλεπτους συνοριακούς αποκλεισμούς.
Η κλίμακα και η ταχύτητα αυτής της κρίσης αποτελεί μια άνευ προηγουμένου πρόκληση για την Ευρώπη. Οι επιπτώσεις στα παιδιά είναι επίσης πρωτοφανείς. Αυτή είναι μια κρίση που αφορά τα παιδιά. Η ανταπόκρισή μας πρέπει να επικεντρωθεί πρώτα και πάνω από όλα, σε αυτά τα παιδιά.
Τα μωρά χρειάζονται σταθερότητα και τροφή. Τα νήπια που έχουν ξεφύγει από βομβαρδισμούς πρέπει να αισθάνονται ασφαλή μέσα σε σπίτια. Νεαρά κορίτσια που διατρέχουν κίνδυνο σεξουαλικής βίας χρειάζονται προστασία. Τα παιδιά με ειδικές ανάγκες χρειάζονται εξειδικευμένο εξοπλισμό και ιατρική φροντίδα. Τα αγόρια που επάνω τους στηρίζονται οι προσδοκίες των οικογενειών τους χρειάζονται βοήθεια. Τα παιδιά που έχουν στερηθεί το σχολείο για πολλά χρόνια και δεν μιλούν μια Ευρωπαϊκή γλώσσα θα πρέπει να αρχίσουν να μαθαίνουν. Η καταμέτρηση των παιδιών προσφύγων και μεταναστών, και η υποστήριξή τους, είναι μια κοινή ευθύνη».
