Μη γίνεστε άλλοθι στην ανεπάρκεια – Γίνετε χρήσιμοι για τα παιδιά σας

Όσα συζητιούνται στη δημόσια σφαίρα γύρω από το άνοιγμα των σχολείων και τη διαχείριση της πανδημίας ήταν προβλέψιμα και προφανώς αποτελούν ένα εργαλείο στα χέρια της πολιτείας που δεν έχει σκοπό να προβεί σε όσα χρειάζεται για να μιλάμε για έναρξη της σχολικής χρονιάς με τη μεγαλύτερη δυνατή ασφάλεια.

Τώρα, αφού έχει εξαντληθεί η σκοταδιστική αντίληψη της έννοιας του εμβολιασμού, η επόμενη φάση είναι η χρήση μάσκας στα σχολεία από μαθητές και το κατά πόσο επηρεάζει ή όχι την υγεία. Προφανώς επιλογή δεν υπάρχει. Αλλά και να υπήρχε, δεν μας τη δίνουν! Όχι γιατί θέλουν να επιβάλλουν τη μάσκα. Αλλά γιατί μόνο σε αυτή στηρίζονται. Η μάσκα προφανώς και θα φορεθεί από τα παιδιά με την καθοδήγηση της ιατρικής κοινότητας για τη σωστή χρήση της. Σε ότι αφορά στην υποτιθέμενη επικινδυνότητα, σας ενημερώνουμε (και μην πέφτετε από τα σύννεφα) ότι ευπαθείς ενήλικες και ανήλικοι αναγκάζονται χρόνια τους χειμερινούς μήνες να φορούν μάσκα για να προστατευτούν οι ευάλωτες υγείες τους.

Όπως και να έχει το ζήτημα και το θέμα μας ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ. Το βασικό μέτρο πρόληψης από την αρχή αντιμετώπισης της πανδημίας είναι ο χώρος και ο συνωστισμός. Στα σχολεία τα παιδιά μας βρίσκονται καθημερινά έξι ώρες τουλάχιστον (αν υπολογίσει κανείς και το ολοήμερο). Μαζί με τις εξωσχολικές δραστηριότητες ο χρόνος αυτός εκτοξεύεται σε πάνω από 8 ή 10 ώρες συνεχόμενα!

Το να επιστρέφουν όλοι οι μαθητές ταυτόχρονα σε σχολεία με μικρές αίθουσες, σε θρανία που μοιράζονται επί ώρες είναι μια απόφαση που καταργεί αυτόματα το βασικό μέτρο πρόληψης: την απόσταση!

Σκεφτείτε…Τηρούμε αποστάσεις ψωνίζοντας για δέκα λεπτά στο σούπερ μάρκετ με μάσκα, τρώγοντας για μία ώρα σε εστιατόριο σε απόσταση δύο μέτρων από το διπλανό τραπέζι, βλέποντας μια ταινία 90 λεπτά με μάσκα και με δύο θέσεις απόσταση στον κινηματογράφο…  αλλά τα παιδιά όλων μας να βρίσκονται στο ένα εκατοστό από το διπλανό θρανίο για έξι και πλέον ώρες! Κάτι δεν γίνεται σωστά. Κάπου υπάρχει λάθος στην απλή λογική των πραγμάτων. Το ζητούμενο και η διαμαρτυρία θα έπρεπε να είναι λοιπόν στην κατεύθυνση της αύξησης των αιθουσών, στη μείωση των μαθητών ανά αίθουσα, στην άμεση ενίσχυση με εκπαιδευτικό προσωπικό.

Πριν αρχίσουν οι αρμόδιοι να μιλάνε για αδικαιολόγητες απουσίες μαθητών που εκμεταλλεύονται την πανδημία, θα πρέπει να έχουν κατά νου ότι όλοι οι γονείς θέλουμε τα παιδιά μας να επιστρέψουν στο σχολείο. Ακόμη και οι γονείς των παιδιών που ανήκουν σε ομάδες υψηλού κινδύνου. Όλοι οι γονείς θέλουμε όμως να αναλάβει ο καθένας την ευθύνη του απέναντι στην ασφάλεια των παιδιών μας.

Δεν είναι τυχαίο ότι σε χώρες όπως η Ιταλία παραγγέλνουν ήδη ατομικά θρανία, προσλαμβάνουν χιλιάδες εκπαιδευτικούς για μείωση των τμημάτων επιστρατεύουν δημόσια κτίρια για επιπλέον ανοιχτές αίθουσες… Αυτά έχει νόημα να συζητούνται. Είναι μέτρα προστασίας.Έχει νόημα να διεκδικούμε δωρεάν μάσκες. Αναλογιστείτε πόσες οικογένειες θα μπορέσουν άραγε να αντεπεξέλθουν στο κόστος της μάσκας για όλα τα μέλη τους;

Μην γίνεστε “χρήσιμοι” της ανεπάρκειας που παζαρεύουν την αναγκαιότητα της μάσκας, αλλά γονείς που διεκδικούν το καλύτερο που μπορεί να γίνει και που αξίζουν όλα τα παιδιά και όλοι οι γονείς.

 

Ε.Χ.