Σήμερα η μέρα είναι αφιερωμένη στον Έρωτα. Πέρα από τη γιορτινή ατμόσφαιρα, αναζητούμε τον έρωτα στις αισθήσεις καθώς θα κρατάμε ένα ποτήρι κόκκινο κρασί. Στο βαθύ κόκκινο του κρασιού συναντούμε το άρωμα και το χρώμα του πάθους, τη διαδρομή του από γουλιά σε γουλιά. Μιλάμε για τον ερωτισμό του κόκκινου κρασιού με μια γυναίκα παθιασμένη με το κρασί όσο και με την ίδια τη ζωή, τη Ζαχαρούλα Γιαβρούτα-Λούδα, του Loudas Winehouse…
[divider]
Κόκκινο κρασί… τι το κάνει τόσο ερωτικό;
Η προσμονή. Δεν το έχεις ποτέ όταν το θέλεις. Πρέπει να περιμένεις. Το χρώμα του! Ξελογιαστικό… Τα αρώματα του… Σαγηνευτικά. Σου κλείνουν το μάτι σε κάθε γουλιά. Ανακαλύπτεις συνεχώς κάτι νέο σε κάτι παλιό. Αυτό είναι μαγεία. Όπως κι ο έρωτας.
Από το πρώτο σταφύλι του τρύγου… μέχρι την πρώτη γουλιά από το μπουκάλι: υπάρχουν λέξεις που μπορούν να περιγράψουν αυτό που νιώθεις;
Πολλές. Όπως και εικόνες. Και συναισθήματα που βλέπω να “μπαίνουν” στη φιάλη. Και τραγούδια. Κάθε ποικιλία, κάθε τρύγος, κάθε στιγμή, είναι διαφορετικά. Αυτό με συγκινεί βαθιά. Η δημιουργία από το μηδέν και η ικανοποίηση οτι τα κατάφερα. Να βλέπω κάθε χρόνο τη γέννηση του φυτού και να μεγαλώνουμε μαζί… Μέχρι την πρώτη γουλιά.
Έρωτας μετά… και κρασί στο δεύτερο μπουκάλι. Τελειώνει η ηδονή;
Ποτέ. Αλλάζει. Ευτυχώς δεν τελειώνει. Στην αρχή ανυπομονείς. Λαιμαργείς ίσως. Μετά απολαμβάνεις.
Η σχέση σου με το κρασί, ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά;
Αναμφισβήτητα. Ο οποίος κρατάει για πάντα. Στους άλλους έρωτες το «για πάντα» δεν κρατάει περισσότερο από ένα καλοκαίρι. Στο αμπέλι αρχίζει το καλοκαίρι!
Υπάρχει η «ξεχωριστή» φιάλη για σένα; Το κρασί που θα θυμάσαι για πάντα;
Ναι υπάρχει. Θα σας το πω όμως μετά από πολλά πολλά χρόνια. Όταν παντρέψω τις κόρες μου!
[divider]
Στα κόκκινα …
